16 juli

Wij worden wakker in ons Peruaans hutje waar wij heerlijk geslapen hebben. De nacht was koud maar er waren genoeg dekens die ons warm hielden. Onze gastvrouw ( waarvan ons de naam helaas ontschoten is ) heeft voor een ontbijt gezorgd met een gekookt eitje. Sander heeft weer trek dus neemt hij ervan. ( wat een theetje de avond hiervoor al niet kan doen) Wij nemen afscheid van onze gastvrouw en laten nog wat dingen achter die wij teveel hebben meegenomen. ( shampoo en handdoekjes, was ze heel blij mee )
Het starten van de auto op deze hoogte en kou is nogal een probleem maar na een tip van onze reisleider Dirko is dit ook voortaan opgelost. Je neemt het luchtfilter los en spuit tijdens het starten wat WD40 door de luchtinlaat en de Patrol begint dan te pruttelen. De rit naar La Paz Bolivia van 280 km kan beginnen. Het wordt saai maar wederom weer een prachtige rit. De grens formaliteiten kennen wij inmiddels en met behulp van een aardige Boliviaanse ambtenaar zijn wij met de gehele groep binnen 2 uur de grens over. Via het kustplaats Cocacabana rijden wij in colonne naar La Paz.
Wij moeten van onze Brabantse vrienden voortaan achteraan rijden omdat onze auto zoveel zwarte rook achter laat dat ons team de bijnaam "Stoomboot" krijgt.
100 km voor Lapaz gaan wij met een gammele veerpont het Titicameer over.
Bij het schrijven van dit verslag rijden wij de hoofdstad van Bolivia binnen, La Paz..
De hoogste hoofdstad van de wereld met 4 miljoen inwoners.
Hier geldt in het verkeer de wet van de sterkste en laten wij nu een vette Nissan Patrol ( volgens Hemme ) bij ons te hebben. Dus met brutaliteit komen wij uiteindelijk aan in ons Hotel.
Onze vriend uit Woensdrecht, Jack Tempelaars is vandaag jarig dus gaan wij nog een biertje halen in de Stad.