Dinsdag 26 juli

Vandaag zijn we weer vroeg uit de veren omdat er vandaag een route van 780 km + de grensovergang met Argentinië op het programma staat. Net buiten San Pedro de Atacama begint de lange pas van 2000 naar 4500 meter hoogte. Bij aankomst aan het begin van de pas zagen we dat er al een rij voertuigen stond te wachten voor een gesloten hek. Een aantal stond hier al drie kwartier te wachten en wisten niet hoe lang het nog ging duren. Het technisch en medisch team sloegen een zandweg in net voor de afsluiting en begonnen een zoektocht om de afsluiting te omzeilen. Door de uitgestrekte vlakte konden we hun auto's en stofwolken kilometers lang volgen. Na 10 minuten besloten wij en Eric/Stan om ook het zandpad te kiezen en ons een weg te banen uit het zicht van de controlepost bij het hek, na 10 minuten konden we een met onze Patrol in z'n 4x4 door een greppel op de asfalt weg komen en konden we onze weg vervolgen naar boven. Omdat de auto's van het technisch en medisch team minder sterk zijn haalde we hun na een tijdje in en kropen wij ook met een gangetje van 50-60 km/h naar boven gevolgd door Eric/Stan die ons altijd trouw achterop rijden. Na een tijdje gingen ze toch voor ons rijden zodat ze uit de rook van onze ' stoomboot ' reden. Omdat de weg dus nog officieel gesloten was kwamen we geen verkeer tegen en reden naar een hoogte van uiteindelijk 5000 meter. De rit ging erg voorspoedig en dit baarde Paul toch enige zorgen : "straks moeten we terug voor een stempel of hebben ze ons gezien en hebben ze het doorgebeld naar de douane post!! " Dan was onze actie en voorsprong voor niets geweest..spannend dus, na 190 km kwamen we aan bij de grens en gingen met Eric/Stan naar binnen voor alle formaliteiten. Na 20 minuten en alle benodigde papieren en stempels stonden we lachend aan de andere kant van de slagboom. Inmiddels kwamen de dokters ook aangereden en niet veel later kwamen Frank/Jacques en Ton/Arianne ook aan, deze laatste vertelde dat het hek pas om 8 uur was opengegaan en dus een dik uur hebben staan wachten. Zei zijn vol gas naar boven gevlogen met hun veel sterkere auto's in de hoop ons in te halen. Wij vervolgde na het tanken snel onze weg, we moesten immers nog 600 km en doordat we weer een tijdzone passeerde was het weer een uur later. Na een half uurtje stopte we voor een snel ontbijt en een bakje koffie die we al rijdende gezet hadden. Na 5 minuten kwam Frank/Jacques aangevlogen en sloten weer bij ons aan. Ze vertelde dat Ton/Arianne nog boven bij de grens stonden omdat hun Lexus niet meer starte. Een slechtere plek om pech te krijgen kun je niet hebben, in de middle of no where op 4800 meter hoogte. De route vandaag was zeker veel minder saai dan gisteren met veel afwisseling in landschap en rijomstandigheden, lekker veel bergweggetjes waardoor Paul helemaal in z'n element was. In het eerst dorpje na de grensovergang hebben we lekker pizza gegeten met live muziek en zijn we over het pittoreske dorpsplein gelopen waar tal van souvenirs kraampjes stonden. We moesten nog 450 km en met de gemiddelde snelheid die we aan konden houden zou het nog een hele uitdaging worden. Tegen 6 uur kwamen we aan in Salta en moesten toen nog 275 km rijden, pffff dit wordt weer een heftig dagje. Inmiddels belde Jacques mij dat zei in Salta een hotel gingen zoeken, zei vonden het welletjes geweest na deze vermoeiende dag. Ook van andere deelnemers hadden we vernomen dat ze niet verder zouden rijden en in Salta zouden blijven. Na overleg met Eric/Stan besloten we door te rijden naar onze eindbestemming Cafeyate, een bekende wijnstreek met vele Bodega's. Om half tien kwamen we aan op de camping en hebben vlug onze daktent opgezet om vervolgens te voet te gaan eten in het centrum. Daar kwamen we ook de van Berckel bus, de dokters en Jan/Thea tegen, we hoorde dat Martijn en Ralph nog zouden komen. Na een heerlijke Argentijnse biefstuk was het inmiddels kwart voor twaalf en voegde de familie van Berckel+aanhang en Geeske bij ons aan tafel om me om twaalf uur te feliciteren. Omdat het restaurant geen drank meer schonk hebben we aan de overkant van het pleintje in een barretje nog een paar grote flessen SALTA bier soldaat gemaakt en zijn naar huis gelopen. Na deze lange vermoeide dag lekker slapen in onze daktent.